Rozdział 6 "Nie martw się, olej to"

* Agatha * 



To było straszne, jak ona wogóle śmiała wspomnieć o mamie. Może i nie jestem jej matką ale martwię się o moją siostrę. Ona mi się dziwi ? Wyszła z salonu a ja siedziałam i wyłam. Czemu ? Że moja siostra jest taka głupia. Naćpała się, opiła i narobiła wstydu. Co ona sobie myślała ? Nie miała prawa. No tak, jest dorosła a takiemu wszystko wolno. Debilka. 
- Heej. Agata. Nie martw się , olej to. Olej ją. Skoro nie docenia twojej troski to miej ją w dupie. Ups. Sorki. Miej ją w nosie. 
Mimowolnie się zaśmiałam. 
- O ! Uśmiechnęłaś się ! Jestem mistrzem !
- Haha, tak. Tak Harry, jesteś mistrzem w poprawie humoru. Dziękuję. 
- Za co  ?
- Za to że się o mnie troszczysz. To wiele dla mnie znaczy. 
- To mój obowiązek. - uśmiechnął się pokazując te swoje zajebiste dołeczki. 
Przytuliłam go, od oczywiście odwzajemnił mój uścisk. 
- Ooo.. no pięknie. Zostawiamy was na pół godziny samych. Poszliśmy do sklepu a tu widzę Agata płakała a teraz romansuje z naszym lokersem. 
- Ja z nikim nie romansuje Louis ! - krzyknęłam. 
- No nie wcale. 
- No nie. 
- Tak. 
- Nie. 
- Tak.
- Nie. "Shut up and make me a sandwich". 
- Ha, chciałabyś. 
- Czy ktoś tu mówił o kanapce ? - wychylił się Nialler zza drzwi. 
- Tak, chcę żeby Louis mi zrobił. - powiedziałam. 
- O ! To ja chcę trzy ! - i uciekł. 
- Jaka wredota. Teraz muszę zrobić bo on mnie zje. Ughh. - powiedział Lou. 
- Też cię lubię. - wystawiłam mu język. - Przynieś mi do pokoju, przy okazji weź sok pomarańczowy i szklankę. 
- No chyba śnisz. - zakpił L. 
- No chyba nie. To ja idę do siebie. Harry chodź ze mną. 
- Nie podrywaj Harrego ! - krzyknął Zayn. 

- Ja go kurde nie podrywam ! - krzyknęłam. Oni wyprowadzają mnie z równowagi. 
- Harry ! Nie podrywaj Agaty ! - krzyknął Louis. 
- A weź się zamknij. I też zrób mi kanapkę i dla mnie też przynieś szklankę. 
Poszliśmy do pokoju. Śmialiśmy się dobre dziesięć minut. Harry to świetny chłopak. Idealny materiał na chłopaka. Nie wiem czemu nie ma dziewczyny. Jest przystojny, inteligenty, słodki i wogóle. A ja się z nim przyjaźnię. 
- Agata ? - zaczął.
- Hm ? 
- My.. my możemy nazwać to co jest pomiędzy nami przyjaźnią?
- Tak, myślę że tak. Wiesz... znamy się od miesiąca ale ja czuję jakby od kilku lat. Jesteś świetnym chłopakiem. I tak się zastanawiam .. a zresztą nie ważne. 
- No co się zastanawiasz ? 
- No nic. 
- Mów. 
- Ale nie chcę. 
- No proooszę. - uśmiechnął się i ukazał swoje piękne dołeczki. No i jak tu odmówić ? 
- No bo .. zastanawiałam się jak tak świetny chłopak może nie mieć dziewczyny. - na moje polika wstąpiły dwa rumieńce. 
- Bo wiesz... podoba mi się jedna ale chyba za krótko się znamy. Poczekam jeszcze, bardziej ją poznam i kto wie :D 
- Powodzenia. 
- Dzięki. A i też jesteś świetna. 
- Dzięki. 
Harry wyszedł z pokoju i zamknął drzwi. Po chwili wrócił. 
- Zapomniałeś czegoś ? - zapytałam podchodząc do biurka i uruchamiając laptopa. 
- Nie, w sumie tak. Zaraz Lou przyniesie kanapki i zjem z tobą. 
- Haha. Okej. 

Harry usiadł obok mnie i przyglądał się moim poczynaniom. Weszłam na twittera, odpisałam kilku fankom One Direction, potem na facebooka, tumblr'a i kilka innych stron. Kiedy już dostaliśmy naszą kolację, postanowiliśmy włączyć film. Obydwoje zgodziliśmy się na " Piękne Istoty " . Zjedliśmy i oglądaliśmy film, trochę też przegadaliśmy. Około dwudziestej pierwszej Harry poszedł do swojego pokoju a ja oglądałam TV. Wszędzie leciały jakieś durne filmy. Zaczęłam oglądać wiadomości, w końcu musiałam wiedzieć co się dzieje na tym świecie. Po chwili zadzwonił telefon. Byłam trochę zdziwiona że ktoś dzwoni do mnie o 21:25, i to w dodatku z nieznanego numeru. Odebrałam i wysłuchałam kobiety dzwoniącej ... Podziękowałam za informację i się rozłączyłam. 
To było straszne. Dowiedziałam się że moja mama umarła,ponad godzinę temu. Chciała abyśmy się o tym dowiedziały. Zaczęłam płakać.. no bo w końcu to była moja mama. Miała raka piersi i niestety nie udało sie jej uratować. Wstałam i pobiegłam do pokoju Claudii. Wpadłam tam jak burza. 
- Claudia ! Claudia ! 
- Co do jasnej cholery ?! - oburzyła się ale potem złagodniała. - Czemu płaczesz ? 
- Mama.. mama.. 
- Co mama?! Odezwała się ? 
- Nie ona..dzwoniła jej znajoma. Mama.. ona .. ona umarła. 
- Co ?! Jak to ? 
- No umarła.. miała raka piersi. Niestety za późno się o tym dowiedziała i nie dało się jej uratować. Claudia.. 
- Daj mi spokój! Chcę być sama! Idź stąd. 
- Ale Claudia.. 
- Idź ! 
Wiedziałam że Claudia nie przyjmie tej wiadomości zbyt dobrze. Cała zapłakana, szlochając pobiegłam do pokoju. Trzymając w ręce jakieś klucze podeszłam do lusterka i uderzyłam w nie , wbijając tam klucz. Całe szło popękało i po chwili rozprysło się i spadło na ziemię. Setki odłamków poleciało na ziemię, robiąc przy tym delikatne zamieszanie. Niektóre jeszcze potem rozpryskiwały się na mniejsze kawałki przy tym kalecząc moje gołe stopy. Zasyczałam .. Wpatrywałam się przez chwilę na moje rany a potem przeniosłam wzrok na miejsce gdzie wisiało lustro. Zdziwiłam się bo była dam dziura.. coś takiego jak przejście. Kurde no .. może tam jest Narnia ? 
Podeszłam bliżej i moim oczom ukazały się drewniane schody... delikatnie stąpając po starym, wyszlifowanym drewnie. Moim oczom ukazało się małe pomieszczenie, białe ściany z wieloma elementami  jasnego drewna. Co dziwne były tam okna. I nikt tego nie zauważył ? No nic.. Obejrzałam dokładnie każdy kąt tego miejsca. W kącie stał stolik. A na nim leżała mała karteczka. Wzięłam ją w ręce i zaczęłam czytać. 

Agato. Jeśli odnalazłaś to pomieszczenie to znaczy że masz problem i wybiłaś lustro, lub po prostu robisz przemeblowanie. 

Ten pokój jest specjalnie dla ciebie. Niech to będzie twoja oaza, pokój do przemyśleń. Pamiętaj, że jeśli nie chcesz to nikomu o nim nie mów. Pieniądze na ustrój tego pokoju masz na koncie, karta jest na oknie. Pin - **** . 

Kocham cię córciu. 

             ~Tatuś.

Byłam w lekkim szoku. Tata, zrobił specjalnie dla mnie ten pokój. Odłożyłam kartkę na stolik i podeszłam do okna, faktycznie leżała tam karta. Schowałam ją do kieszeni i zeszłam na dół do swojego pokoju. Z biurka wyciągnęłam zdjęcia i złączyłam ich kilkanaście, były formatu A4. Kiedy miałam je połączone , wzięłam całą "planszę" i podeszłam do wejścia do mojego sekretnego pokoju. Zakryłam nimi całą dziurę w ścianie, a obok postawiłam kwiatek. Nikt nie dowie się o tym pokoju ... Było już późno i zmęczona, ułożyłam się w moim łóżeczku. Błyskawicznie odpłynęłam do Krainy Morfeusza. 

________________________

No i jak wam się podoba rozdział ? 
Poświęciłam na niego dużo czasu. Piszcie szczere komentarze. :D


12komentarzy - kolejny rozdział

PRZEPRASZAM ZA BŁĘDY

Agatha.